رحلت قهرمان فصاحت و بلاغت، و مظهر مهربانی و عطوفت، عقیله‌ی بنی هاشم زینب کبری سلام الله علیها تسلیت باد!
حضرت زینب همچون برادرش امام حسین(ع) در 56 سالگی وفات نمود و روایات مختلفی از محل دفن بی بی زینب(س) در سوریه، مصر و قبرستان بقیع وجود دارد.
به گزارش خبرگزاری فرهنگی، تحلیلی عصر انتظار، صبح جمعه 29 دلو 1400 خورشیدی جلسه‌ای هفتگی مجمع در منزل سید جان آقا احسانی برگزار و حجت‌الاسلام والمسلمین سید جعفرعادلی حسینی رئیس مجمع فرهنگی بقیۀالله(عج) پیرامون رحلت قهرمان کربلا حضرت زینب(س) سخنرانی نمودند و گفت: به گفته‌ی یکی از جامعه شناسان اسلامی: هر انقلابی دو چهره دارد: چهره‌ی اول: «خون»؛ چهره‌ی دوم: «پیام»؛ آنان که رفتند، کاری حسینی کردند. آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند، وگرنه یزیدی‌اند. از این‌رو حضرت زینب(س) ادامه دهنده راه برادرش و نهضت ماندگار امام حسین(ع) بود و با تبلیغ و پیام رسانی از انقلاب عظیم عاشورای سال 61 هجری قمری پاسداری و حراست نمود و این نهضت بدون نام زینب(س) معنی ندارد و نمی‌توان از کربلای حسین(ع) سخن گفت و در آن، از کار بزرگ زینبی یادی نکرد، زیرا حادثه کربلا با نقش مکمل و بی‌بدیل حضرت زینب(س) کامل می‌شود. از عصر عاشورا رسالت و پیام رسانی عاشورا بر دوش‌های ظریف زنی گذاشته شد که مردانگی در رکاب او جوانمردی آموخت.
معاون اول شورای عالی علمای امامیه افغانستان با شرح سخن معروف حضرت زینب(س) «ما رأيت الا جميلاً» افزود: پس از حادثه كربلا وقتي زن و فرزندان شهدا را، به همراه حضرت زينب به اسارت به نزد عبيدالله بن زياد بردند، او كه خود را پيروز اين نبرد مي‌ديد، براي اينكه زخم زباني به اهل بيت امام حسين(ع) بزند رو به حضرت زينب(س) كرد و گفت: خدا را شكر مي‌كنيم كه او شما را رسوا و تكذيب نمود. حضرت زینب(س) هم در پاسخ، اين جمله معروف خود را به زبان آوردند كه «والله ما رأيت الا جميلاً»؛ آن چه براي ما اتفاق افتاد رسوايي نبود بلكه همه زيبا بود و در ادامه هم فرمودند: شهداي كربلا كساني بودند كه خداوند، شهادت را براي آن‌ها انتخاب كرده بود، و در روز قيامت، تو را به همراه آن‌ها در يك جا جمع كند تا هر كدام دليل خود را بياوريد، و آن وقت خواهي ديد كه چه كسي پيروز است.
وی اضافه نمود: عمر سعد تا ظهر يازدهم محرم در كربلا ماند و پس از نماز بر كشته‏هاى سپاه خود و دفن آن‏ها عازم كوفه گرديد، در حالى كه پيكرهاى شهداء روى خاك گرم كربلا افتاده بود عمر سعد دستور داد بانوان حرم را (كه تعدادشان بيست نفر بود) و كودكان حرم از جمله امام سجّاد(ع) را كه در آن وقت 22 ساله بود و امام باقر(ع) را كه حدود 4 سال داشت سوار بر شتران بى جهاز كرده تا به صورت اسير به كوفه روانه سازند، و غُل جامعه بر گردن امام سجّاد(ع) نهادند، و آن‌ها را از قتلگاه عبور دادند وقتى نگاه بانوان بر بدن‌هاى پاره پاره و بى سر شهيدان افتاد، داغ¬شان تازه‏تر شد سيلى به صورت مى‏زدند و خود را از پشت شتر به زمين افكنده و كنار بدن¬هاى پاره پاره آمدند و از گريه و ناله، محشر بپا شد. حميد بن مسلم (از سربازان دشمن) مى‏گويد: به خدا سوگند زينب دختر على(ع) را فراموش نمى‏كنم كه در كنار بدن‌هاى پاره پاره، ناله و گريه مى‏كرد، در آن هنگام زن‌ها و بچّه‏ها كنار اجساد شهدا آمدند.
گزارش خبرگزاری فرهنگی، تحلیلی عصر انتظار/ سید نور آقا احسانی